1، ضخیم کننده
ضخیم کننده می تواند ویسکوزیته و طعم غذا را افزایش دهد و معمولاً در فرآوری چاشنی ها، مرباها، سوسیس و کالباس ها و سایر غذاها استفاده می شود. ضخیم کننده های رایج عبارتند از ژلاتین، پکتین، کربوکسی متیل سلولز و غیره.
ژلاتین یک ماده پلیمری طبیعی است که از استخوان‌ها و صمغ‌های حیوانات به دست می‌آید که دارای مزایای عدم تغییر شکل، شفافیت بالا، عدم فیلتراسیون، مقاومت در برابر اسید و قلیایی است و عموماً برای ساختن آب نبات استفاده می‌شود.
پکتین یک ماده طبیعی با وزن مولکولی بالا است که از گیاهان به دست می آید که دارای مزایای حلالیت قوی در آب، حلالیت کلوئیدی در آب و ویسکوزیته بالا است. معمولاً برای تهیه مربا استفاده می شود.
کربوکسی متیل سلولز یک ماده تغییر یافته شیمیایی از سلولز، بی بو و بی رنگ است که می تواند ویسکوزیته غذا را افزایش دهد. به طور کلی برای تهیه مواد غذایی منجمد استفاده می شود.
2، امولسیفایر
امولسیفایر ماده ای است که می تواند آب و روغن را مخلوط کند و معمولاً در تولید لبنیات، آب نبات، کیک و سایر محصولات غذایی استفاده می شود. امولسیفایرهای رایج شامل لسیتین، گلیسرید اسیدهای چرب و غیره است.
لسیتین یک ماده طبیعی است که از تخم مرغ به دست می آید که دارای خواص امولسیون کنندگی و فعالیت سطحی خوبی است. به طور کلی در تولید محصولات لبنی مانند شیر خشک و بستنی استفاده می شود.
گلیسریدهای اسید چرب مواد شیمیایی هستند که از استریفیکاسیون اسیدهای چرب و گلیسرول تشکیل می‌شوند که می‌توانند امولسیون‌های غذایی را تثبیت کنند و معمولاً در تولید غذاهایی مانند کیک و سس‌های سالاد استفاده می‌شوند.
3، تثبیت کننده
تثبیت کننده ها می توانند ثبات و کیفیت غذا را افزایش دهند و معمولاً در فرآوری محصولات لبنی، نوشیدنی ها، چاشنی ها و سایر غذاها استفاده می شوند. تثبیت کننده های رایج شامل کربوکسی متیل سلولز، ژلاتین، فسفات و غیره است.
کربوکسی متیل سلولز و ژلاتین در ضخیم کننده ها معرفی شده اند و در اینجا توضیح داده نخواهد شد.
فسفات یک عامل کلات کننده غذایی است که می تواند عناصر کمیاب را در غذا تثبیت کرده و از اکسید شدن و فساد آنها جلوگیری کند. معمولاً در تولید غذاهایی مانند کره و فرآورده های گوشتی استفاده می شود.
4، آنتی اکسیدان ها
آنتی اکسیدان ها می توانند واکنش های اکسیداسیون در غذا را مهار کنند و عمدتاً در غذاهای روغنی و به راحتی اکسیده می شوند. آنتی اکسیدان های رایج عبارتند از ویتامین C، ویتامین E، سوربیتول و غیره.
ویتامین C می تواند واکنش اکسیداسیون اسیدهای چرب را مهار کند و معمولاً در تولید روغن و فرآورده های گوشتی استفاده می شود.
ویتامین E یک آنتی اکسیدان طبیعی است که می تواند محتوای غذایی مواد غذایی را تثبیت کند و معمولاً در تولید مواد غذایی مانند چربی ها و کره بادام زمینی استفاده می شود.
از طرف دیگر سوربیتول یک ماده طبیعی است که از گیاهان به دست می آید و دارای خواص آنتی اکسیدانی قوی است. معمولاً در غذاهایی مانند آب میوه که مستعد اکسیداسیون هستند استفاده می شود.
موارد فوق انواع و کاربردهای متداول مواد اولیه شیمیایی مواد غذایی است. در فرآیند تولید باید توجه ویژه ای به میزان و ایمنی افزودنی های مواد غذایی مورد استفاده برای تضمین کیفیت و ایمنی تولید مواد غذایی شود.